Ein filleting som døden

eg veit ikkje korleis eg skal halde deg

vesle kvitrande fugl klistra til det nakne

brystet mitt

hendene mine er for store og klumsete eg

stolar ikkje på

Å bli far endrar poetens sjølvforståing, og vekker eit akutt behov for å gjere opp rekning. Heile livet har han brukt kunsten som ein måte å halde balansen på, mellom kunsten på eine sida og sjølvdestruktiv depresjon på andre sida. Men no står så mykje meir på spel. Han lever ikkje lenger berre for seg sjølv.